Morskie kable zasilające służą do łączenia różnych urządzeń elektrycznych w sieci morskiej w celu przesyłania energii elektrycznej lub sygnałów elektrycznych. Wraz z ciągłym doskonaleniem stopnia elektryfikacji i automatyzacji statków rośnie różnorodność i zużycie morskich kabli zasilających. Kable morskie są zasadniczo podzielone na kable zasilające, kable komunikacyjne i specjalne kable wysokiej częstotliwości, z których trzy kategorie, z których kable zasilające są używane do zasilania, oświetlenia i innych systemów, są najczęściej używanymi kablami na pokładzie. W przypadku kabli zasilających nośność jest ważnym wskaźnikiem technicznym. Wielkość obciążalności prądowej generalnie zależy od stopnia odporności na temperaturę materiału izolacji kabla. W tych samych warunkach układania, wyższy poziom odporności na temperaturę. Im większa nośność. Jeśli temperatura otoczenia jest wysoka, a wybrany poziom rezystancji temperaturowej izolacji kabla jest niski, tak że dopuszczalny wzrost temperatury spowodowany bieżącym ogrzewaniem jest bardzo mały, jest to nieopłacalne. Płaszcz kabla morskiego powinien mieć właściwości odporności na wilgoć, olejoodporność, ognioodporność i starzenie cieplne. Powszechnie stosowanymi materiałami osłonowymi są kauczuk neoprenowy, chlorosulfonowany polietylen i polichlorek winylu, oprócz osłon ołowianych.
W normalnych warunkach morski kabel zasilający od wewnątrz na zewnątrz dla przewodu (rdzeń kabla), warstwa izolacyjna (izolacja może wytrzymać napięcie sieci), warstwa wypełniająca i ekranująca (wykonana z materiałów półprzewodnikowych lub metalowych), warstwa ochronna ( w celu utrzymania właściwości izolacyjnych kabla) i innych głównych części, jego właściwości izolacyjne będą miały bezpośredni wpływ na integralność całego systemu elektrycznego i stabilną pracę, dlatego międzynarodowe normy, takie jak IEEE i IEC/TC18, jasno określają wydajność kabli.
